ع المسطبه قاعد ابو العيال
سطوا الهوا قال موال
وجات سيره لا كانت على الخاطر
ولا جات فى البال
وقال
زى عادتنا
نروى غيطنا ونسقى زرعتنا
ونقعد على الترعه
نحكى حكاوى
والشمس طالعه
وجمبى على وهنداوى
وقدامنا حتتين جبنه
وبتاوه وكام فجله
وقلة ماى
هما زادنا فى قعدتنا
وجات السيره
سيرة درويش وبهيه
فيها من العبر ألوان
بهيه بنت صبيه
ودرويش عجوز خرفان
بهيه امها ماتت من وهيا صغيره
وأبوها راجل فران
ورثتها فدادين طيبه
لكن مفهاش حنان
ويجيها منين الحنان
ما أمها ماتت من زمان
وأبوها بيرجع من الشقى
تعبان وهلكان
لاف عليها العجوز
فردلها البوز
وقلها انفع ليكى جوز
بقى ده ياخلق يجوز
دا مكانه فى القبر محجوز
بعد ما نصب ورمى الشباك
قلتله قولى ايه حداك
قلها عندى فدانين
الاول طيبه والتانى حنان
طاب هيا من المحرومين
عندها من الطيبه فدادين
لكن مفهاش حنان
قلتله مهرى قراط حنان
قلها...... خدى الفدان
اااااااااااااااااااه يا جبااااان
ومرت ايام وفاتت ايام
وانكشف المستور
واتارى الجبان
عطاها الفدان بور
وعقد المحبه والود
والطيبه والحنان زور
ومش بس كده
دا خد فدادين الطيبه
ونكر... زى القط النفور
صرخت البنيه
وقالت هيلوا التراب فوقى
حسره عليكى يا صبيه
أزاى من الضربه هتفوقى
دا من وجعتك ودمعتك
ببكى دم..والدم بيبكى فعروقى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق